روزنامه جمهوری اسلامی نوشت:
🔹 یک بسته خرمای معمولی خریده بود به قیمت ۱۱۷ هزار تومان. تک‌شماری که کرد به عدد ۷۲ رسید. یعنی هر دانه خرما، یک هزار و ۶۲۵ تومان درآمده بود.
نمی‌خواهم من برایش معنی یابی کنم. خودِ او هم سر تکان داد و زیر لب حرف‌هایی گفت که سعی کردم نشنوم اما آن نقطه چین را هرکس می‌تواند پُر کند با نگاه خود و دردی که در دل دارد.
من فقط می‌گویم روزگار برای طبقه متوسط سخت است چه رسد به طبقات دیگر. آن مرد می‌گفت در دهک دهم هستم اما حالم خوش نیست. خدا بخیر کند احوالِ دهک‌های سه و دو و یک را!
درست می‌گفت. وقتی در دهک‌های بالا شاهد فروکاستن قدرت خرید هستیم دهک‌های پایین چه می‌کنند برای زنده ماندن. زندگی و آرزوکردن را که سال‌ها پیش، پیشکش کرده اند! نمی‌خواهم به تلخ نویسی کام دیگران را تلخ کنم.
فقط می‌گویم، بشکنید این قفل تحریم را. به تدبیر، فروبریزید دیوار تحریم‌های ظالمانه را. حال اقتصادی جامعه خوب نیست. به دیوار بکوبید حرف‌های خواص را که با شکمِ سیر و سفره آراسته و حساب پر و پیمان سخن می‌گویند.
قلم بکشید بر طرح‌های کاسبان تحریم و جماعتی که به پشتگرمی اینان تریبون‌داری و هیاهو می‌کنند. نفسشان از جای گرمی درمی آید اما تابستان هم سرد و زمستانی است برای عامه مردم.
پس بخوانید از امیر مؤمنان، علی، علیه‌السلام در فرمان حکومتی به مالک اشتر که” باید محبوب‌ترین کارها نزد تو، کارهایی باشند که با میانه روی سازگارتر و با عدالت دم سازتر و خشنودی مردم را در پی داشته باشند زیرا خشم توده‌های مردم، خشنودی نزدیکان را زیر پای بسپرد و حال آن که، خشم نزدیکان اگر توده‌های مردم از تو خشنود باشند، ناچیز گردد.”
مهم مردمند. مهم کفِ جامعه است نه سقفِ کاسبان و متنعمان از تحریم. اینان جز به جیب خود فکر نمی‌کنند. گاه به بهانه دور زدن تحریم‌ها، کشور را دور می‌زنند. رصد کنید وضعیت مثلا دورزنندگان تحریم را. همه چیز معلوم است.
روی همراهی اینان نمی‌شود حساب کرد که این جماعت، کشور را همراه خود می‌خواهند نه این که خود همراه ملک و ملت باشند.واقعیت اینان را چهارده قرن پیش، امام حکمت، علی(ع)، آنالیز و به کلمه تبدیل فرموده است که “خواص و نزدیکان کسانی هستند که به هنگام فراخی و آسایش بر دوش والی باری گرانند و چون حادثه‌ای پیش آید کمتر از هر کس به یاریش برخیزند.”
واقعیت همین است. اگر واقعا همراه باشند باید سرمایه‌های اندوخته از این راه را در خدمت کشور قرار دهند اما…. کشور را در خدمتِ خود می‌خواهند و به فرموده مولا “خوش ندارند که به انصاف درباره آنان قضاوت شود.اینان همه چیز را به اصرار از والی می‌طلبند و اگر عطایی یابند، کمتر از همه سپاس می‌گویند و اگر به آنان ندهند، دیرتر از دیگران پوزش می‌پذیرند.”
واقعیت عینی امروز جامعه همین است. حالا که بحث مذاکراتِ تحریم شکن در جریان است باز این کاسبان و ویترین‌های موجه سازی شده شان، می‌کوشند بن بست سازی کنند. به احترامِ عموم مردم. به حرمت همراهی طبقات مختلف جامعه، این بار، ناشنیده بگیرید هیاهوی شان را حتی اگر پشت مقدسات سنگر بگیرند.
حتی اگر غیرت ملی را بهانه سازی کنند. نادیده شان بگیرید و ملت را ببینید که به فوریت باید مشکلات شان برطرف شود. ملت را ببینید که حق‌دار و حق خواهند. مدعیان را به خاطر مردم، نادید بگیرید. موفقیت در همراهی عموم مردم است نه خواصِ فربه شده. یا علی!
